LAMİVUDİNE CEVAPLI HBEAG NEGATİF KRONİK HEPATİT B HASTALARININ UZUN SÜRELİ TAKİP SONUÇLARI
Bahadır Ceylan, Muzaffer Fincancı, Cüneyt Müderrisoğlu, Ferda Soysal, Gülhan Eren
ÖZET
Amaç: HBeAg negatif kronik hepatit B hastalarının lamivudin tedavisi sonrası virolojik ve biyokimyasal nüks oranlarını ve nükse etki eden değişkenleri incelemek.
Materyal ve Metod: Bu retrospektif çalışmada değişik sürelerle uygulanmış lamivudin tedavisine virolojik ve biyokimyasal yanıt alınmış HBeAg negatif kronik hepatit B hastaları değerlendirildi. Olguların bazal demografik özellikleri, karaciğer biyopsi bulguları, önceki tedavi öyküleri, tedavi öncesi, tedavi sırasında ve tedavi sonrası serum HBV DNA ve alanin aminotransferaz seviyeleri ve lamivudin kullanım süreleri kaydedildi. Çalışmanın primer sonlanım noktaları virolojik veya biyokimyasal nüks gelişimiydi.
Bulgular: Çalışmaya 39 hasta alındı (23 erkek ve 16 kadın). Olgularda virolojik nüks kümülatif olasılıkları 3., 6., 12., 24. ve 36. aylarda sırasıyla %61,6, %75,6, %79,1, %79,1 ve %89,6; biyokimyasal nüks kümülatif olasılıkları ise sırasıyla %43,6, %48, %59,5, %59,5 ve %75,7 idi.
Önceden lamivudin ve interferon kombine tedavisi kullanan olgular naiv olgulara göre daha kısa sürede virolojik nüks gösteriyorlardı (sırasıyla 6,67 ve 34,5 ay, p = 0,017). Biyokimyasal nüksü belirleyen bağımsız değişken yoktu.
Sonuçlar: HBeAg negatif kronik Hepatit B infeksiyonunda lamivudin tedavisi sonrası uzun süreli remisyon oranı azdır ve önceden lamivudin kullanımı varlığı virolojik nüks oranlarını artırmaktadır.
Anahtar Kelimeler: Lamivudin, HBV, uzun süreli takip Nobel Med 2011; 7(3): 60-65
LONG –TERM OUTCOME OF LAMIVUDINE RESPONDER HBEAG NEGATIVE CHRONIC HEPATITIS B PATIENTS
ABSTRACT
Objective: To investigate virological and biochemical relapse rates of HBeAg negative chronic hepatitis B patients after lamivudine therapy, and to evaluate variables associated with relapse.
Material and Method: In this retrospective study, HBeAg negative chronic hepatitis B patients who responded virologically and biochemically to lamivudine therapy lasting for different periods were evaluated. Information regarding baseline demographics, liver biopsy findings, history of prior treatments, serum HBV DNA and alanine aminotransferase levels before, during and after therapy, and duration of lamivudine treatment were collected from the patients records. The primary end points of the study were virological or biochemical relapse rate.
Results: Thirtynine patients were included in the study (23 male and 16 female). Third, 6th, 12th, 24th and 36th months after treatment, the cumulative probabilities were 61.6%, 75.6%, 79.1%, 79.1% and 89.6% for virological relapse, and 43.6%, 48%, 59.5%, 59.5% and 75.7% for biochemical relapse. Patients who had previous lamivudine therapy experienced shorter periods of virological relapse than naive patients (6.67 and 16.34 months, respectively, p= 0.04). No independent variables could be determined to influence biochemical relapse.
Conclusions: In chronic HBeAg–negative HBV infection, long-lasting remission after treatment with lamivudine is low, and prior usage of lamivudine increases virological relapse rates.
Keywords: Lamivudine, HBV, long term outcome Nobel Med 2011; 7(3): 60-65
Click here to view the full-text article in PDF format.