Bu çalışmada; kronik hepatit C’li hastaların tedavisinde kullanılmakta olan konvansiyonel interferon alfa 2a veya 2b + ribavirin kombinasyonu ile pegile (polietilen glikol ilaveli) interferon alfa 2a veya 2b + ribavirin kombinasyonlarının etkinlikleri ve ilaca bağlı yan etkileri açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır.

Kronik hepatit C tanısı konulan ve kronik hepatit konseyi tarafından tedavi almasına karar verilen 98 naif hastadan 56’sına klasik interferon alfa 2b veya 2a (3 MU subkutan, haftada üç gün) + ribavirin, ikinci tedavi grubundaki 42’sine ise, 52 hafta pegile interferon alfa 2b (1,5 µg/kg haftada tek doz ,subkutan) veya pegile interferon alfa- 2a (135 µg veya 180 µg haftada tek doz subkutan) + ribavirin tedavisi verilmiştir. Klasik interferon grubunun tedavi öncesi ALT değerleri 79,05 ± 53,82 IU, Knodell skorları 8,5 ± 3,20, fibrozis skorları 1,75 ± 1,16, genotip dağılımları genotip 1: %91, genotip 3a: %9 bulunmuştur. Pegile interferon grubunun tedavi öncesi ALT değerleri 106,5 ± 79,55 IU, Knodell skorları 9,51 ± 3,25, fibrozis skorları 2 ± 1,31, genotip dağılımları genotip 1: %82, genotip 3a: %10, genotip 1+4: %8 bulunmuştur. İki grup arasında tedavi öncesi yaş, cinsiyet, ALT, Knodell skoru, fibrozis skoru, genotip dağılımları açısından benzer bulunmuştur (p> 0,05). Tedavi sonu ALT normalizasyonu klasik interferon grubunda %89, pegile interferon grubunda %78 bulunmuş olup iki grup arasında anlamlı fark tespit edilmiştir (p: 0,034); kalıcı virolojik yanıt oranı klasik interferon grubunda %63, pegile interferon grubunda %73 ve tedavi sonu relaps oranı her iki grupta %17 elde edilmiş olup, iki grup arasında her iki değer açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p> 0,05). Tedavi öncesi-sonrası Knodell skorunda ?2 azalma klasik interferon grubunda %56, pegile interferon grubunda %51, tedavi öncesi-sonrası fibrozis skorunda ?1 azalma %16 - %12 bulunmuş, ancak iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmemiştir ( p> 0,05). Yan etki profili açısından klasik interferon grubu pegile interferon grubu ile karşılaştırıldığında; klasik interferon grubunun %92’sinde, pegile interferon grubunun %97’sinde yan etki gelişmiştir, iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p> 0,05). En sık yan etki her iki grupta asteni olarak tespit edilmiştir. Klasik interferon grubunda dört hastada, pegile interferon grubunda ise beş hastada tedavinin kesilmesine gerek duyulmuştur.

Sonuç olarak; her iki gruptaki hastaların tamamına yakını HCV genotip 1 ile infekte olmasına rağmen, hem klasik interferon grubunda hem de pegile inteferon grubunda kalıcı virolojik yanıt oranları yapılmış çalışmalarda elde edilen sonuçlarla karşılaştırıldığında yüksek bulunmuştur. Pegile interferonun etkinlik ve ilaca bağlı yan etkiler açısından klasik interferona üstünlüğü olmadığı tespit edilmiştir. Hastaların tamamına yakınında yan etki görülmesine rağmen, genellikle yan etkiler tedaviyi kesecek kadar şiddetli olmamıştır.

Kronik Hepatit C Pegile interferon İnterferon alfa-2b ve 2a Konvansiyonel interferon alfa 2a ve 2 b Tedavi etkinliği Yan etki oranı