Amaç: Bu çalışmada Türk çocukları ve erişkinlerinin yaş ve cinse özgü 25 (OH) D vitamini düzeylerinin değerlendirilmesi ve yaz ve kış aylarındaki değişimin gösterilmesi amaçlandı.

Materyal ve Metot:İstanbul Halk Sağlığı Laboratuvarı’na başvuran yüz seksen bir bin altı yüz on altı kişi (0-95 yaş) çalışma grubunu oluşturdu. Çalışma grubu; 0-2 yaş; 3-10 yaş; 11-20 yaş; 21-50 yaş; 51-70 yaş; 70 yaş üstü ve kadın ve erkek olarak klasifiye edildi.

Bulgular: Tüm çalışma grubunun 25 (OH) D vitamini konsantrasyonu 21,7±13,3 ng/mL olup, kadınlarda erkeklere göre anlamlı derecede düşük bulundu (21,35±13,52 ng/mL vs 22,54±12,5 ng/mL, p=0,008).

D vitamini eksiklik prevalansı kadınlarda ve erkeklerde sırasıyla %43,8 ve %44,0, yetersizlik oranı %29,4 ve
%34,8, şiddetli eksiklik oranı %11,4 ve %4,9'du. (tümü için p<0,001). Yaş grupları içinde en düşük eksiklik oranı %25,2 ve %14,6 ile 0-2 yaş grubunda
iken en yüksek 11-20 yaş grubunda (%57,2 ve %54,4) bulundu. Eksiklik oranları 70 yaş üstü kişiler dışında önemli ölçüde farklıydı. Ayrıca Mart ayı vitamin-D seviyeleri Ekim ayı seviyelerine göre önemli ölçüde düşüktü (p<0,001).

Sonuç: Klinik uygulamada Serum 25 (OH) vitamin-D seviyelerinin yaşam boyu önemli rolü olup, özellikle çocukluk, ergenlik ve yetişkin dönemlerde serum vitamin-D tayinin periyodik olarak ölçülmesi çok önem taşımaktadır. Bu nedenle yasal olarak zorunlu olarak gıdalara D vitamin takviyesi yapılmasının toplum sağlığı açısından çok büyük önemi vardır.

25-Hidroksi vitamin D Yaş grupları Mevsimsel değişim