Amaç: Bu çalışmada; huzurevi çalışanlarında yaşlılara sunulan hizmette mahremiyet algısının değerlendirilmesine ilişkin görüşlerini belirlemek amaçlanmıştır.

Materyal ve Metot: Araştırma, Aralık 2015-Ocak 2016 tarihlerinde Manisa Büyükşehir Belediyesi Huzurevi ile Manisa Özel Vakıf Huzurevinde 45 çalışan ile yürütülmüştür. Veri toplama aracı olarak yaş, cinsiyet, medeni durum gibi soruları içeren 10 soruluk bilgi formu ve Yaşlılara Sunulan Hizmetlerde Mahremiyet Algısı ve Değerlendirilmesi Hizmet Sağlayıcı Nicel Araştırma Ölçeği kullanılmıştır.

Bulgular: Huzurevinde çalışan bakım vericilerin yaş ortalaması 38,04±10,33 yıl (19-64 yaş) olarak belirlenmiştir. Bakım vericilerin %48,9’u kadın
%51,1’i erkek, %28,9’u lise mezunu, %62,2’si evli,
%60,0’nın geliri giderden az, %24,4’ü hemşire/sağlık memuru, %22,2’si hasta bakıcı ve % 16,0’sı temizlik

personeli, %75,6’sının en uzun süre yaşadığı yer il ve
%77,8’nin ailesinde bakıma muhtaç birey olmadığı belirlenmiştir. Çalışmada tüm gruplar mahremiyetin ihmal edilmemesi gerektiği konusunda birbirlerine yakın görüş bildirmişlerdir. Ancak bu inanç da orta düzeyde nitelendirilebilir. Huzurevinde çalışan bakım vericilerin sosyo-demografik özellikleri ile mahremiyet ölçeği Mahremiyetin Gerekliliği, Mahremiyet İhmal Edilebilir alt alan puan ortalamaları ve Mahremiyet Ölçeği Toplam puan ortalamaları arasında anlamlı bir ilişki olmadığı saptanmıştır (p>0,05).

Sonuç: Çalışma sonucunda ulaşılan nokta, özellikle ve öncelikle bakım hizmeti sunan bireylerin mahremiyet kavramı ve bileşenleri konusunda eğitim desteği almaları gerektiği ve bunun sağlanabilmesiyle mahremiyetin korunması gerekliliği ile ilgili var olan duyarlılıklarının artırılabileceğidir.

Etik Yaşlanma Mahremiyet algısı Huzurevi