Doğası gereği, tıbbi problemler karşımıza belirsiz ve farklı şekillerde çıkar. Bunların çözümü, hekimler için karmaşık bir fenomen olup tanı ve tedavi kararına hekimler farklı akıl yürütme yöntemleri kullanarak varırlar. Olguya dayalı akıl yürütme (case-based reasoning) bu yollardan bir tanesidir ve günümüz tıp eğitiminin önemli konu alanı olarak dikkat çekmektedir. Barrows ve Tamblyn’in klinik akıl yürütme (clinical reasoning) araştırmaları öğrencilerin, hastaların problemlerini çözerken daha iyi öğrendiklerini ve öğrenme için daha hevesli olduklarını vurgulamıştır. Bu kanıtlar, olguya dayalı öğrenme etkinliklerini tıp eğitiminin merkezine yerleştirmiştir.
Hasta dosyalarından ya da eğiticilerin geçmiş deneyimlerinden aktarılan olgular başlangıçta hastabaşı uygulamalarında (bedside practice) ve derslerde (lecture) kullanılmıştır. Sıklıkla dikkati toplama, ilgi çekme amacı ile kullanılan bu teknikler zaman içinde farklı amaçlarla müfredatın farklı alanlarında da kullanılmıştır. Bunlar arasında, standardize/simüle hasta, sanal hasta, probleme dayalı/göreve dayalı öğrenme, klinik sunumlar sayılabilir. Bu etkinliklerde olgular bazen bireysel olarak ilgili eğitici tarafından, bazen de fakültelerdeki senaryo, blok, klinik beceriler kurullarının üyesi olan eğiticiler tarafından yazılmaktadır. Eğiticiler, olgu yazımı konusunda rehber olabilecek kaynak eksikliğini sıkça dile getirmektedirler. Bu derlemenin amacı farklı alanlarda farklı hedeflerle olgu yazan veya yazmak isteyen eğitimcilere anlaşılır ve ulaşabilir temel bir kaynak sunmaktır.

Olgu yönetimi Olgu çalışmaları Olguya dayalı çalışmalar Aktif öğrenme Problem çözme Probleme dayalı öğrenme